Zo! Twee weken geleden was de deadline voor het inleveren van de producten (waaronder het self-assessment) van LA2. Tot de laatste minuut heb ik nog keihard zitten werken om het voor aanvang van de bijeenkomst op maandag "al" in te kunnen leveren. Daarom geen tijd gehad om me voor te bereiden op de aftrap van LA5-1. Dat was wel even schrikken toen het tijdpad in beeld kwam!!!
Na twee weken (vandaag dus) is het de bedoeling dat je een probleemstelling hebt geformuleerd en een globale opzet hebt gemaakt voor je theoretisch kader. Twee weken dáárna (09 mei) zou je de eerste opzet mogen inleveren van je onderzoeksplan.
Adem in - adem uit - adem in - adem uit.....
Ik heb dus nu al een achterstand, want ik ga morgen pas (weer) in gesprek met mijn collega's met als doel om een goed onderwerp voor mijn praktijkonderzoek te vinden. Een onderwerp! Dus nog geen probleemstelling! En ook nog zeker geen opzet voor een theoretisch kader!
Verder ben ik ook erg bang dat mijn collega's echt niet zitten te wachten op mijn verzoek om mee te denken en/ of mee te doen, aangezien ze het al ENORM druk hebben met de curriculumherziening. Mijn belangrijkste doel wordt dan ook om ze duidelijk te maken dat ik ze met mijn onderzoek hopelijk juist kan ondersteunen; door minder goed lopende processen in kaart te brengen, door de mooie plannen die ze hebben bedacht ook te evalueren, of door een interventie die ze hopelijk lastenverlichting gaat opleveren. Dat laatste kunnen door een meer effectieve aanpak of organisatie van het onderwijs, maar zeker ook door een toenemende motivatie van studenten, waardoor het voor zowel docent als student prettiger werken is.
Ik heb ervoor gekozen om morgen tijdens de team2daagse een korte presentatie te geven van mijn curriculumanalyse en mijn trapmodellen, de collega's en evt aanwezige studenten te vragen een vragenlijst in te vullen, om mogelijke onderzoeksonderwerpen boven tafel te krijgen èn uiteraard met de verschillende teams in gesprek te gaan over waar hun innovatiebehoeften liggen. ijn hoop is dat ik dus na morgen een goed beeld heb van wat er leeft en waaraan komend studiejaar het meeste behoefte is. Ik hou mijn hart vast...
Tijdens de korte vakantie die we als gezin gepland hebben, gaan er dus studieboeken mee, net als de laptop, om niet teveel achterop te raken.Het tijdpad vind ik erg krap bemeten, vooral als je bedenkt dat een week vakantie eigenlijk minder werkbare uren heeft door de aanwezigheid van de kinderen. Hartstikke gezellig, maar je kunt niet echt meters maken!
We gaan zien hoe ver we komen: eerst morgen maar eens aan de bak!