Een paar weken geleden begon ik mijn pitch met de volgende woorden: "Ik heb een droom...". Die droom kreeg steeds meer vorm en hoe langer ik ermee bezig was, des te meer ik hoopte dat die droom ooit uit gaat komen! Naar mijn bescheiden mening hebben we als docenten al lang genoeg de touwtjes in handen gehad en we zijn er met z'n allen ook flink moe van: heel veel geven en daarvoor (te?) weinig terug ontvangen van studenten. Erg vermoeiend en soms ronduit frustrerend. Logisch misschien als we studenten vragen te doen wat wij willen! Het wordt tijd dat ze ons gaan vertellen wat zij willen. En daar gaan wij ze bij helpen. Dat wordt nog steeds hard werken, maar hopelijk gaat het zowel ons als hen veel meer opleveren.
In het herontwerp dat ik heb gemaakt, ben ik mijn droom gaan uitwerken. Ik realiseer me dat dit niet iets is wat we er na de zomervakantie "even in fietsen": het heeft vele haken en ogen. Maar geen enkel aandachtspunt dat ik benoem lijkt mij onoverkomelijk.
Mijn bezoek aan Agora (Niekée Roermond) heeft me de ogen geopend dat we soms gewoon moeten durven, ook al zullen er mensen steigeren!
Het lijkt mij erg uitdagend om samen met mijn collega's verder te sleutelen aan dit ontwerp. Tijdens de komende team2daagse zal ik het herontwerp aan ze presenteren, nadat ik het ze afgelopen week al per mail heb gestuurd.
Hoi Laura,
BeantwoordenVerwijderenWat een vaart heb je erin gehad de laatste week. Er ligt een mooi document als herontwerp!